darkness travels light
at the close of every day
(incl. album korting)
In 2013 keerde at the close of every day al voorzichtig terug van een sabbatical met hun terugkijkplaat monsters. nu, anderhalf jaar later, is er een volledig nieuwe opvolger: darkness travels light.
Melancholie en lichtvoetigheid
Darkness travels light verenigt diepe melancholie en lichtvoetigheid in zich op een manier die alleen at the close of every day kan neerzetten. minco eggersman’s donkere, verhalende teksten gaan wederom prachtig samen met de typische jazzmaster-loopjes van axel kabboord die in al hun speelsheid staan voor hoop.
Thematisch laat darkness travels light zien hoezeer uitzichtloosheid zich kan nestelen in alle aspecten van het menselijk leven – van minco’s overspannenheid in de periode na het verschijnen van zijn solo-album reservoirs, een periode waarin voor hem bijna letterlijk het licht uit ging en waarvan je de echo hoort in falling through. van misschien wel het meest persoonlijke en ontroerende nummer van de band ooit, sadness is moving away (met prachtige strijkers die doen denken aan het werk van david sylvian) tot de realiteit van gebroken gezinnen (joy to the world but not today). net zoals ten tijden van zijn solo album hamden trok minco begin 2014 naar amerika om inspiratie op te doen. de roadtrip eindigde wederom in chicago maar ditmaal waren het de desolate betonresten van de oude industriestad detroit die hem aangrepen en inspireerde: darkness travels light was geboren.
Toch is darkness travels light niet enkel topzwaar want de veelal spaarzame, rudimentaire arrangementen – welke prachtig zijn opgenomen door jan borger met wie minco ook zijn solo albums hamden en reservoirs opnam - ademen ruimte en berusting. slechts zeer zelden hebben de songs een krachtige aanzet nodig, maar zelfs dan – in het indringende oh lord hear my prayer– slechts bijna achteloos ergens op de achtergrond in de mix. over de hele linie is het de berusting waarmee zelfs de diepste melancholie wordt verklankt hetgeen darkness travels light tot een zeer bijzondere plaat maakt.
Hereniging
Darkness travels light vertegenwoordigt tevens de hereniging van minco eggersman en axel kabboord na een periode van ruim zes jaar radiostilte, waarin axel zich vooral richtte op zijn gezin en artsenpraktijk, en minco zijn sporen verdiende als componist van filmmuziek en solo-artiest.
De manier waarop at the close of every day terugkeert na deze periode laat zien hoezeer het potentieel van het duo gerijpt is. de songs zijn stuk voor stuk ontroerend in hun eenvoud, en de herkenbare instrumentaaltjes voegen een tijdloze dimensie toe. het is de bijzondere gave van at the close of every day om muziek te maken zonder daarbij veel geluid te maken, die op darkness travels light beter voor het voetlicht komt dan waar dan ook in hun eerdere werk.
Hoop
Hoe zwart de nacht ook is, zij drijft uiteindelijk voorbij. in die combinatie van melancholie en hoop beweegt zich darkness travels light. voor fans van het eerste uur een rijping van wat altijd in potentie al aanwezig was. voor nieuwe aanhakers een indrukwekkende kennismaking met wat eigenlijk al sinds lang behoort tot het beste dat nederland op muzikaal gebied te bieden heeft.
at the close of every day opent met shadowlight en eindigt met when sadness is moving away. en zo moet het misschien wel zijn.
atcoed in vervlogen dagen
atcoed debuteerde eind 2002 met de wereldwijd goed ontvangen cd zalig zijn de armen van geest (in 7 versies verschenen van amerika tot noorwegen en van engeland tot zwitserland), en verkreeg een cultstatus met het in 2004 in europa, japan en israel verschenen album thesilja symphony, dat o.a. door vpro's 3voor12 werd uitgeroepen tot album van het jaar 2004 (hun eerste 3voor12 award).
In datzelfde jaar presenteerde at the close of every day tevens de live cd/dvd the sound of someone watching me (een live-registratie uit brussel tijdens at the close of every day's europese tour met 16 horsepower, met david eugene edwards op gitaar in het nummer september grass), en zag van zanger/drummer minco nog de eerste solo-cd the wagon fair het levenslicht. het laatste plaatwerk van at the close of every day, het volledig nederlandstalige liedboek de geluiden van weleer dat wederom zeer goed ontvangen werd in nederland en belgië, verscheen in oktober 2005.
Eind 2007 verscheen het remix-album leaves you puzzled, waarvoor bevriende elektronica-artiesten als styrofoam, hood, solex en donatao wharton een aantal geselecteerde songs van de voorgaande albums demonteerden en de losse stukjes opnieuw aan elkaar lijmden. in 2008 verscheen het laatste en ook zeer goed ontvangen album troostprijs, dat met haar prachtige titel precies weergeeft wat at the close of every day haar luisteraar biedt. in 2013 kwam at the close of every day terug van een langer dan geplande sabbatical met monsters, een combinatie van highlights (oa. duet met spinvis), rarities en een aantal gloedvolle nieuwe songs. eind 2014 is er dan het volledig nieuwe darkness travels light.
